When the music fades…

Ik heb de luxe gehad om het aanbiddingleiden te leren in een omgeving waar alle middelen aanwezig waren: uitstekende en creatieve muzikanten, goede geluidsspullen, goede geluidsmannen/vrouwen, een volle zaal waar er altijd wel íemand zin heeft om mee te doen, voldoende tijd om goed te repeteren en te soundchecken, en zelfs al ben ik even de kluts kwijt, dan weet ik dat ik een sterk team achter me heb staan die doorgaat.

Sinds kort ben ik actief als één van de aanbiddingleiders in onze eigen gemeente Vineyard Amersfoort: een relatief kleine club met enthousiaste mensen die we snel hebben leren kennen en waar we nu – met veel plezier – actief bij betrokken zijn. Hier mag ik wederom werken met een enthousiast muziekteam, met een hart voor aanbidding en liefde voor muziek! Alleen de middelen er om heen zijn minder luxe dan ik gewend was. Zo heeft bijvoorbeeld mijn gitaarspel ineens een belangrijkere rol gekregen in het geheel. Waar mijn gitaar eerder voldoende was als ondersteuning/sturing op bepaalde momenten, is het nu het leidende instrument in het team en voor de zaal (en kom ik er achter dat ik best wat lesjes kan gebruiken =)).

Matt Redman schreef ooit eens een lied over het hart van aanbidding ‘when the music fades’. Een lied dat voor mij meer dan ooit betekenis heeft gekregen. Want het gáát niet om de toeters en bellen, de kwaliteit van de muziek (hoewel het altijd fijn is als de zaal niet wordt afgeleid door valse noten en krakend geluid) of een creatief bedacht intro. Het gaat alleen om het hart van aanbidding, datgene wat – als het goed is – overblijft wanneer alles er om heen weg valt: Jezus.

Meer dan ik had verwacht, is deze stap (om aanbidding te gaan leiden in mijn eigen gemeente) super leerzaam! Ik ontdek opnieuw, dat ik compleet afhankelijk ben van Jezus. Ik kan alleen maar Hem volgen en naar Hem kijken en het is mijn verantwoordelijkheid, als aanbiddingleider, er voor te zorgen dat de gemeente daarin mee kan gaan. Aangezien ik muziek daar als middel bij gebruik, is het heel fijn en handig als ik dat middel ook GOED gebruik. Mijn gitaarspel verbeteren door een paar lessen te nemen, is daar een voorbeeld van. Maar een uitmuntende gitarist of zangeres zijn is niet het einddoel. Het einddoel is: met de hele gemeente uitkomen bij Gods Troon. Het is een voorrecht en een eer om daarin voor te mogen gaan. Los nog van het feit dat het ook een enorme verantwoordelijkheid is… Want wie ben ik nou eenmaal? Ik vind het leuk om te merken dat God je op Zijn tijd weer zo’n eye opener geeft.

Ik zal proberen af en toe hier een ‘lesson learned’ op te schrijven. Voor mijn eigen archief, maar ook om jou te inspireren, mocht je dat willen.

0 antwoorden

Plaats een Reactie

Meepraten?
Draag gerust bij!

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.